26: Pistrina
Voordat ik begin
Introductie
Terwijl het ezeltje Ajax graan maalt overpeinst hij zijn leven in de bakkerij. Is hij blij dat hij daar terecht is gekomen of was hij liever een wild ezeltje geweest?
Aiax nomen est asini, qui iterum iterumque in
pistrina molam movet: circumit, circumit, circumit.
Dum sine fine perpetuos orbes similes facit, Aiax
de vita cogitat: ‘Memini temporis iuventutis meae.
Memini solem semper luxisse herbasque in clivis
Vesuvii montis suaviter oluisse. Gaudebam me
cum ceteris asellis ubique errare posse. Felicem vitam
egi. Nunc longe a clivis viridibus vivo montemque
Vesuvium tantum procul conspicere possum. Eheu,
bonum tempus iuventutis meae celeriter praeteriisse
censeo.
Quondam vidi virum ignotum ad villam domini
nostri pervenisse. Is se asino egere dixit et addidit:
“Animal prudens fidumque debet esse, nam
officium amplum in pistrina ei committo.” Dominus
me omnium animalium ad opus esse aptissimum
respondit. Ergo me pistor emere constituit. Numquam
pistorem piguit se me emisse. Mene piget pistorem
me secum duxisse? Dubito. Pistor est vir lenis,
qui me bene curat. Praeterea pistorem mihi vero
amplum officium commisisse credo. Si enim ego
mola frumentum molere desino, pistor panem
coquere non iam potest. Neque populus sine pane
vivere potest. Tamen vita mihi difficilis est.
Quamquam semper laboro, nemo me laudat.
Gravis trabs molae semper collum premit, saepe
etiam collum vulnerat. Querelas autem haud
prodesse novi. Vita nobis bona tempora, mala
tempora dat. Per tempora peiora me iuvat cogitare
de temporibus melioribus. Memini solem semper
luxisse …’