13: Tekst
Voordat ik begin
Introductie
De Friezen Verritus en Malorix zijn op bezoek bij Roscius in Rome. Roscius neemt hen mee naar het theater, waar ze een voorstelling over een slaaf en zijn meester zien. De Romeinen vinden het een grappige voorstelling, maar de Friezen kunnen niet zo lachen om Romeinse humor.
Trans Rhenum flumen habitabant Frisii.
Quondam duces Frisiorum, nominibus Verritus
et Malorix, cum libello Romam fecerant iter.
Postquam Caesari libellum dederunt, aliquamdiu
in urbe manebant. Habitabant apud Roscium,
urbis Romae civem. Roscius urbem Frisiis ostendit.
Tunc eos duxit amici ad domum. Amicus Roscii
hospitibus pocula vino complevit. Pocula ante
hospites posuit et sermonem incepit.
Amicus: Nonne vobis placet Roma?
Malorix: Priusquam Romam veni, numquam
antea tot aedificia videram!
Verritus: Ubique marmor vidi! In Frisia, ubi
adhuc vixi, marmor non habemus: ligno
tantum aedificamus.
Amicus: Dic mihi, Rosci, quid Frisiis ostendisti?
Roscius: Primum ostendi forum et arcem et
flumen. Deinde theatrum intravimus, ubi
spectaculum fuit. Dixi: ‘Caesar semper optimos
locos praebet principibus Romanorum et
barbarorum, exempli gratia Virginibus
Vestalibus, fortissimis sociis ...’ Statim Verritus
et Malorix cucurrerunt ad locos optimos.
Mox inter principes prope scaenam sedebant.
Valde risi!
Verritus: Cur risisti, Rosci? Frisios enim nemo
superat armis aut fide: socii fortissimi sumus.
Amicus: Sine dubio. Ibi scilicet spectaculum bene
spectare potuistis. Quid vidistis?
Malorix: In scaena stabat servus apud dominum.
Servus insolens erat et dominum deridebat.
Dominus baculum sustulit et servum plectere
incepit. Is autem per scaenam cucurrit.
Dominus, quod erat senex, eum capere non
potuit. Postquam longe a sene fugit, servus
constitit. Iterum et iterum dominum deridebat.
Romani riserunt.
Verritus: Num iocosum id fuit? Immo, nobis haud
placuit fabula de domino et servo.
Roscius: (susurrans ad amicum) Crede mihi: Frisia
non ridet!