5: Tekst
Voordat ik begin
Introductie
Aemilia is een Vestaalse maagd. Dit houdt in dat ze het vuur in de tempel van Vesta brandend moet houden. Mocht het vuur ooit uit gaan, dan zou Rome door rampspoed getroffen kunnen worden. De meisjes Claudia en Metella leren van Aemilia de taken van een Vestaalse maagd. Wanneer Aemilia ze op een dag alleen laat, raken de meisjes al gauw verveeld. Ze besluiten dat het vuur best wel even zonder hen kan. Niets blijkt minder waar.
Aemilia est Virgo Vestalis. Iam per triginta annos
in atrio Vestae vivit. Claudia et Metella puellae sunt.
Nuper Virgines Vestales factae sunt. Aemilia eas de
mandato Virginum docet. Puellis dicit: ‘Mandatum
nobis est ignem Vestae custodire. Ignis semper
ardere debet, nam Vesta cives Romae protegit,
dum ignis ardet. Si autem ignis non ardet, dea
populum non protegit.’
Dum Aemilia abest, puellae ignem custodiunt.
Amovent cinerem, addunt lignum. Primum
puellae faciunt quod facere debent. Aemilia
autem diu abest. Puellas taedet ignem custodire.
Metella Claudiae dicit: ‘Certe nobis licet paulisper
discedere.’ Ad atrium puellae accedunt. Sol ardet,
rosae olent. Puellae ludunt. Mandatum neglegunt.
Tandem Aemilia venit. Statim ad ignem accedit,
sed tantum cinis in ara iacet! Aemilia puellas
vocat. Claudia et Metella veniunt. Lacrimant,
nam poenam timent.
Venit Pontifex Maximus. Aemilia ei cinerem
ostendit: ‘Mea culpa ignis exstinctus est.’ De puellis
tacet. Pontifex Maximus clamat: ‘Tua culpa Romae
cives in periculo sunt. Ideo poena tibi manet!’
Aemilia linteum super cinerem ponit. Deae Vestae
auxilium orat. Dea Aemiliae signum dat: ecce,
e cinere surgit flamma! Linteum incendit. Iam
crescit flamma. Mox ignis Vestae sicut semper
ardet. Ridet Pontifex Maximus: ‘Aemilia, dea tibi
favet: a poena te absolvit!’