11: Tekst
Voordat ik begin
Introductie
Gaius en zijn vrienden kijken al een paar uur naar de Spelen. Na de pauze komt er opeens een soldaat de arena in, die als straf voor zijn leven moet vechten. In eerste instantie lijkt het alsof de soldaat bang is en wegrent, maar het is allemaal deel van een slim plan!
Erat intervallum in amphitheatro: arenam servi
purgabant, nam sanguine hominum et animalium
terra rubebat. Sedebant inter spectatores tres
amici: Gaius et Quintus et Publius. Iam per horas
ludos spectaverant. Marcum rogaverant ire
domum, quod eum spectacula terrebant. Tunc
aliquid novi praeco nuntiavit. Mox Gaius clamavit:
‘Ecce, miles intrat arenam! Cur miles in arena
pugnat?’ Publius causam sciebat, nam verba
praeconis audiverat: ‘Pugna est poena: antea
miles in rixa centurionem necavit. Nunc pro vita
pugnare debet.’
Stabat miles in arena, sine scuto, sine galea:
hastam tantum gerebat. Intravit arenam contra
eum Crispinus, gladiator clarus. Adversarios iam
centum superaverat. Crispinus statim militi
appropinquavit. Miles autem callidus erat: eum
cito vitavit. Erant in cavea militis amici. Militem
nomine vocabant: ‘Age, Septime, pugna! Scilicet
eum superare potes!’ Iterum gladiator militi
appropinquavit. ‘Ecce,’ Gaius clamavit, ‘Miles fugit.
Pugnare recusat!’ Quintus et Publius negaverunt:
‘Immo, callidus est miles! Ecce, consistit et hastam
vertit contra adversarium!’ Id Crispinus haud
exspectaverat. Hastam quidem vitare temptavit,
sed frustra: miles iam graviter eum vulneraverat.
Sic gladiatorem miles calliditate superaverat.
Nondum pugnam finiverat: exspectabat enim
signum Caesaris. Spectatores tacebant. Caesarem
spectabant. Interea Caesar cogitabat: ‘Crispinus
semper adhuc victor fuit. Iam centum adversarios
superavit.’ Ideo pollicem premebat.