Leerdoel 37d

Uitleg

Een zelfstandig naamwoord heet een ‘zelfstandig’ naamwoord omdat het op zichzelf in een zin kan staan. Het heeft geen ander woord nodig.

Een bijvoeglijk naamwoord zegt iets over een zelfstandig naamwoord. Het staat dus niet ‘op zichzelf’ in een zin, maar is afhankelijk van het zelfstandig naamwoord waar het wat over zegt.

Sommige woorden kunnen zowel zelfstandig als bijvoeglijk gebruikt worden. Dat wil zeggen dat ze los in een zin kunnen staan (zelfstandig gebruik), maar ook bij een ander woord kunnen horen (bijvoeglijk gebruik).

Bijvoeglijk naamwoord

Heel soms staat een bijvoeglijk naamwoord wel op zichzelf in een zin. In dat geval vertaal je het alsof het een zelfstandig naamwoord is:

Anxia intrat.
De angstige komt binnen.

Vragend voornaamwoord

Het zelfstandig vragend voornaamwoord vertaal je met ‘wie’ (voor mannelijk/vrouwelijk) of ‘wat’ (voor onzijdig):

Quis id fecit?
Wie heeft dit gemaakt?

Quid tetigisti?
Wat heb je aangeraakt?

Het bijvoeglijk vragend voornaamwoord vertaal je met ‘welke’:

Qui puer gaudet?
Welke jongen is blij?

Quod verbum audis?
Welk woord hoor je?